Przejdź do głównej zawartości

Nowy Projektor Jagielloński

Kilkanaście dni temu pojawiła się nowa wersja "Projektora Jagiellońskiego". To publikacja, która w ciekawy sposób przedstawia aktualne badania prowadzone na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W "Projektorze" opisane są także badania naszego zespołu, który pracuje w ramach projektu "Zasady prowadzenia biomedycznych badań naukowych z udziałem ludzi. Wybrane zagadnienia bioetyczne" finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki.

Oto fragment:

"Z nadzieją czekamy na informacje o lekach i procedurach pozwalających coraz skuteczniej walczyć z nowotworami, chorobami układu krążenia czy AIDS. Kto z nas nie pragnie żyć długo, ciesząc się dobrym zdrowiem?

Dzięki badaniom biomedycznym poprawia się jakość i długość życia każdego z nas. Gdyby nie testowano i nie wprowadzano na rynek nowych farmaceutyków, dziś wciąż borykalibyśmy się z wieloma chorobami.

Badania nad nowym lekiem bądź procedurą medyczną wymagają, aby najpierw przetestować je, używając w tym celu modeli. Część z nich stanowią modele komputerowe, lecz pod tą nazwą kryją się również wykorzystywane w nauce zwierzęta. Jeżeli wyniki badań na modelach potwierdzą skuteczność nowych farmaceutyków (lub wyrobów i procedur medycznych), rozpoczyna się testy kliniczne z udziałem ludzi".

Więcej informacji zawartych w "Projektorze" na temat naszych badań można znaleźć tutaj.



Dotychczasowe wyniki naszych badań zostały opublikowane w następujących artykułach
(większość z nich w otwartym dostępie):

J. Piasecki, M. Waligora, V. Dranseika, Non-beneficial pediatric research: individual and social interests, Medicine, Health Care and Philosophy 2014, Jul 31. Epub, (Open Access).

M. Waligora, V. Dranseika, J. Piasecki, Child's assent in research: Age threshold or personalisation?, BMC Medical Ethics 2014, 15:44, doi:10.1186/1472-6939-15-44 (Open Access).

M. Waligora, Is a requirement of personalised assent realistic? A case from the GABRIEL project, European Journal of Human Genetics (2014) 22, 855; doi:10.1038/ejhg.2013.259. Letter to the editor. [Giesbertz NA, Bredenoord AL, van Delden JJ, Reply to Waligora, European Journal of Human Genetics, 2013 Nov 6. doi: 10.1038/ejhg.2013.260].

J. Różyńska, Spór o fundamenty etyki randomizowanych badan klinicznych, w: Etyka w medycynie wczoraj i dziś. Wybrane zagadnienia, Kraków: Impuls 2013.

M. Broga, G. Mijaljica, M. Waligora, A. Keis, A. Marusic, Publication Ethics in Biomedical Journals from Countries in Central and Eastern Europe, Science and Engineering Ethics 2014; 20: 99–109. doi: 10.1007/s11948-013-9431-x (Open Access).

M. Waligora, A European consistency for functioning of RECs? We just lost our chance, Journal of Medical Ethics 2013 Jun; 39(6):408-9. doi: 10.1136/medethics-2012-101228.

M. Waligora, Failures in Clinical Trials in the European Union: Lessons from the Polish Experience, Science and Engineering Ethics 2013 Sep;19(3):1087-98. doi: 10.1007/s11948-012-9400-9 (Open Access).

Popularne posty z tego bloga

Refundacja do decyzji NFZ

Ile powinny kosztować leki? „Najmniej jako to możliwie” - można by zaryzykować odpowiedź i uzasadnić ją w sposób następujący. Zdrowie jest szczególnego rodzaju dobrem, takim dobrem, które, jeśli to możliwe, powinno być w jak największym stopniu wyłączone ze swobodnej gry rynkowej. Każdy powinien dostawać jak największą ilość zdrowia. Oczywiście zdrowia nie można ot tak sobie rozdzielić. Dystrybuować możemy tylko te dobra, które na zdrowie mają bezpośredni lub pośredni wpływ, na przykład opiekę medyczną, leki, wodę pitną itd. Dochodzimy zatem do pewnego rynkowego paradoksu. Zwykle jest bowiem tak, że dobra, które są bardzo pożądane, a których podaż jest ograniczona, są drogie. Zdrowie uznajemy zaś za jedną z największych wartości, a jednocześnie sądzimy, że należy za nią płacić jak najmniej. Zastanówmy się jednak, co dokładnie może znaczyć odpowiedź „możliwie jak najmniej” i czy rzeczywiście wynika ona z twierdzenia, iż zdrowie jest wartością fundamentalną. Po pierwsze możemy zapyt

Protokół z Groningen

W czasopiśmie Medycyna Wieku Rozwojowego (1) pojawiły się niedawno opracowane przez zespół lekarzy, psychologów, etyków i prawników Rekomendacje dotyczące postępowania z matką i noworodkiem urodzonym na granicy możliwości przeżycia. Jak pokazują badania, wielu lekarzy pracujących na oddziałach intensywnej opieki neonatologicznej podejmuje decyzje o rozpoczęciu lub przerwaniu terapii noworodków urodzonych na granicy przeżycia (2). Decyzje takie są związane z wieloma dylematami etycznymi. Gdy byłem ostatnio w Holandii, a dokładnie w Groningen, przeglądałem tamtejszą prasę, w dzienniku NRC-Next z 17 stycznia zaciekawił mnie wywiad z Borem Verkroostem, mężczyzną, który, cierpi na rzadką chorobę Epidermolysis Bullosa (EB), czyli pęcherzowe oddzielanie się naskórka. Choroba ta charakteryzuje się powstawaniem pęcherzy w obrębie naskórka, błony podstawnej lub skóry właściwej. Pęcherze te powstają na skutek np. dotyku i są bardzo bolesne. W dalszym rozwoju tej choroby mogą stać się przyczy

Prywatność w szpitalu

Życie rozpieszcza chyba tylko nielicznych, w każdym razie bywa tak, że i bioetyk musi poleżeć przez kilka dni w szpitalu. Leży więc obserwuje i przysłuchuje się. Oto grarść obserwacji, swego rodzaju sprawozdanie z obserwacji uczestniczącej. Świadectwo naszej szpitalnej kultury. Szpital, w którym rzecz przebiega jest duży, duże jest miasto, w którym szpital się znajduje. Co więcej, jest to jednostka leczniczo-akademica. „Pacjent przed przyjęciem dostaje numer MIP – medyczny identyfikator pacjenta – swego rodzaju broń, dzięki której może ochronić swoją prywatność: jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś o zdrowiu pacjenta musi znać jego numer MIP. Znając MIP mogę np. zadzwonić i zapytać, czy taka a taka osoba została przyjęta na oddział” - taką informację dostaję od pani, która wypisuje kartę przyjęcia. Następnie otrzymuję do wypełnienia formularz A4; muszę podpisać w kilku miejscach; zgoda na leczenie, zgoda na udzielanie informacji osobom, które np. dzwonią i chcą się dowiedzieć, czy je