Przejdź do głównej zawartości

Organy w zamian za koszty pogrzebu?

Autor: Marcin Waligóra
http://www.nuffieldbioethics.org/
Nuffield Council on Bioethics w jednym ze swych ostatnich raportów sugeruje, aby brytyjski National Health Service rozważył możliwość sponsorowania pogrzebów osób, które zgodziły się przekazać pośmiertnie swe organy do celów transplantacyjnych. Szczegółowe uzasadnienie i deklarację NCB można zanaleźć tutaj. "Pokrywanie kosztów pochówku osobom, które przekazały swoje organy może być etycznie uzasadnione - pisze prof. Strathern z NCB - takie osoby nie doznają żadnej krzywdy, a pokrycie kosztów może być formą wyrażenia społecznego uznania. Uważamy, że pomysł wprowadzenia programu pilotażowego, który pomoże określić opinię społeczeństwa wart jest uwagi".


"Ciało ludzkie i jego części nie mogą, same w sobie, stanowić źródła zysku", głosi art. 21 "Europejskiej Konwencji Bioetycznej" (podpisanej, lecz wciąż jeszcze nie ratyfikowanej przez Polskę). Czy pokrycie kosztów pogrzebu osoby, która zgodziła się przekazać swoje organy pozostaje w sprzeczności z tym zapisem?

Gorąco popieram pomysł Nuffield Council on Bioethics. Być może pozwoliłby on wyprowadzenie z zapaści także polskiej transplantologii, ratując życie tysiącom ludzi oczekujących na przeszczep organów.



Popularne posty z tego bloga

Refundacja do decyzji NFZ

Autor:
Ile powinny kosztować leki? „Najmniej jako to możliwie” - można by zaryzykować odpowiedź i uzasadnić ją w sposób następujący. Zdrowie jest szczególnego rodzaju dobrem, takim dobrem, które, jeśli to możliwe, powinno być w jak największym stopniu wyłączone ze swobodnej gry rynkowej. Każdy powinien dostawać jak największą ilość zdrowia. Oczywiście zdrowia nie można ot tak sobie rozdzielić. Dystrybuować możemy tylko te dobra, które na zdrowie mają bezpośredni lub pośredni wpływ, na przykład opiekę medyczną, leki, wodę pitną itd. Dochodzimy zatem do pewnego rynkowego paradoksu. Zwykle jest bowiem tak, że dobra, które są bardzo pożądane, a których podaż jest ograniczona, są drogie. Zdrowie uznajemy zaś za jedną z największych wartości, a jednocześnie sądzimy, że należy za nią płacić jak najmniej. Zastanówmy się jednak, co dokładnie może znaczyć odpowiedź „możliwie jak najmniej” i czy rzeczywiście wynika ona z twierdzenia, iż zdrowie jest wartością fundamentalną. Po pierwsze możemy zapyt
Czytaj więcej

Protokół z Groningen

Autor:
W czasopiśmie Medycyna Wieku Rozwojowego (1) pojawiły się niedawno opracowane przez zespół lekarzy, psychologów, etyków i prawników Rekomendacje dotyczące postępowania z matką i noworodkiem urodzonym na granicy możliwości przeżycia. Jak pokazują badania, wielu lekarzy pracujących na oddziałach intensywnej opieki neonatologicznej podejmuje decyzje o rozpoczęciu lub przerwaniu terapii noworodków urodzonych na granicy przeżycia (2). Decyzje takie są związane z wieloma dylematami etycznymi. Gdy byłem ostatnio w Holandii, a dokładnie w Groningen, przeglądałem tamtejszą prasę, w dzienniku NRC-Next z 17 stycznia zaciekawił mnie wywiad z Borem Verkroostem, mężczyzną, który, cierpi na rzadką chorobę Epidermolysis Bullosa (EB), czyli pęcherzowe oddzielanie się naskórka. Choroba ta charakteryzuje się powstawaniem pęcherzy w obrębie naskórka, błony podstawnej lub skóry właściwej. Pęcherze te powstają na skutek np. dotyku i są bardzo bolesne. W dalszym rozwoju tej choroby mogą stać się przyczy
Czytaj więcej

Prywatność w szpitalu

Autor:
Życie rozpieszcza chyba tylko nielicznych, w każdym razie bywa tak, że i bioetyk musi poleżeć przez kilka dni w szpitalu. Leży więc obserwuje i przysłuchuje się. Oto grarść obserwacji, swego rodzaju sprawozdanie z obserwacji uczestniczącej. Świadectwo naszej szpitalnej kultury. Szpital, w którym rzecz przebiega jest duży, duże jest miasto, w którym szpital się znajduje. Co więcej, jest to jednostka leczniczo-akademica. „Pacjent przed przyjęciem dostaje numer MIP – medyczny identyfikator pacjenta – swego rodzaju broń, dzięki której może ochronić swoją prywatność: jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś o zdrowiu pacjenta musi znać jego numer MIP. Znając MIP mogę np. zadzwonić i zapytać, czy taka a taka osoba została przyjęta na oddział” - taką informację dostaję od pani, która wypisuje kartę przyjęcia. Następnie otrzymuję do wypełnienia formularz A4; muszę podpisać w kilku miejscach; zgoda na leczenie, zgoda na udzielanie informacji osobom, które np. dzwonią i chcą się dowiedzieć, czy je
Czytaj więcej